Φορολογία στα τυχερά παιχνίδια

Η φορολογία για τα κέρδη από τα τυχερά παιχνίδια, μεταξύ των οποίων είναι και το στοίχημα, φορολογούνται βάσει του νόμου 4141/2013, ο οποίος κάνει διαχωρισμό. Tυχερά παιχνίδια που διεξάγονται με παικτικές συνεδρίες (όπως για παράδειγμα είναι το πόκερ) και παιχνίδια που παίζονται σε στήλες (όπως είναι και το στοίχημα).

Φορολογία κερδών σε τυχερά παιχνίδια με συνεδρίες

Προτού δούμε πώς φορολογούνται τα κέρδη από τυχερά παιχνίδια που διεξάγονται με παικτικές συνεδρίες, να αναφέρουμε τι ορίζεται με τον όρο παικτική συνεδρία. Πρόκειται για το χρονικό διάστημα από την στιγμή που ο παίκτης εισέρχεται στο λογαριασμό ενός online παρόχου τυχερών παιχνιδιών ή εισάγει την ατομική κάρτα παίκτη και τα στοιχεία του σε παιγνιομηχάνημα, μέχρι την στιγμή κατά την οποία θα αποσυνδεθεί από τον λογαριασμό του ή από το παιγνιομηχάνημα. Και στις δύο περιπτώσεις, η μέγιστη διάρκεια μια παικτικής συνεδρίας είναι οι 24 ώρες και αρχίζει να μετράει από τη στιγμή που ο παίκτης θα συνδεθεί στον λογαριασμό του. Κάθε παικτική συνεδρία έχει αφορολόγητο όριο 100 ευρώ.

Σύμφωνα με το νόμο 4141/2013, «ως παίγνια που διεξάγονται με παικτικές συνεδρίες νοούνται τα τυχερά παίγνια που διεξάγονται με παιγνιομηχανήματα και τα τυχερά παίγνια τύπου καζίνο, το αποτέλεσμα των οποίων δεν παράγεται με γεννήτρια τυχαίων αριθμών, γνωστά και ως live casino games, όπως τα τουρνουά πόκερ».

Μέχρι κέρδη 100 ευρώ ισχύει το αφορολόγητο. Από κέρδη 100,01 έως 500 ευρώ ανά παικτική συνεδρία ισχύει φόρος 15% επί του ποσού που υπερβαίνει τα 100 ευρώ του αφορολόγητου καθαρού κέρδους. Από κέρδη 500 ευρώ και πάνω ανά παικτική συνεδρία ισχύει φόρος 20% επί του ποσού που υπερβαίνει τα 500 ευρώ καθαρού κέρδους.

Φορολογία κερδών σε τυχερά παιχνίδια με στήλες

Στα παιχνίδια που διεξάγονται με στήλες όπως το στοίχημα, το ΠΡΟΠΟ, το ΚΙΝΟ, το Τζόκερ κλπ.), η νομοθεσία είναι πιο ξεκάθαρη. Για κέρδη έως 100 ευρώ ανά στήλη δεν υπάρχει κάποια επιβάρυνση. Από εκεί και πέρα υπάρχει φόρος 15% για κέρδη από 100,01 έως 500 ευρώ και φόρος 20% για κέρδη μεγαλύτερα των 500 ευρώ.

Το σημείο το οποίο η νομοθεσία δεν έχει προβλέψει, είναι ένα ενιαίο κόστος στήλης για όλες τις στοιχηματικές . Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η κάθε εταιρία να έχει ορίσει όπως επιθυμεί το ελάχιστο κόστος στήλης στα παιχνίδια της.

Ας δούμε δύο παραδείγματα για αυτή την παράβλεψη, για να γίνει πιο κατανοητή. Ας υποθέσουμε ότι το κόστος της στήλης στην εταιρία που ποντάρετε είναι 0.10 ευρώ και παίζετε 10 ευρώ που αναλύονται σε 100 στήλες σε ένα δελτίο στοιχήματος με απόδοση 480 και κερδίζετε 4800 ευρώ. Δεν θα πληρώσετε κανένα φόρο καθώς το καθαρό κέρδος ανά στήλη έχει ως εξής: 4790 ευρώ διά 100 στήλες = 47,90 ανά στήλη.

Ας υποθέσουμε τώρα ότι το κόστος της στήλης είναι 0.10 ευρώ και ποντάρετε 10 ευρώ (100 στήλες) σε ένα στοίχημα με συνολική απόδοση 1500 και κερδίζετε 15.000 ευρώ. Σε αυτή την περίπτωση το κέρδος ανά στήλη είναι 15.000 ευρώ διά 100 στήλες = 150 ευρώ ανά στήλη. Σύμφωνα με τη νομοθεσία, για τα πρώτα 100 ευρώ ανά στήλη δεν θα χρειαστεί να πληρώσετε κάποιον φόρο, ενώ για τα υπόλοιπα 50 ευρώ υπάρχει φόρος 15%. Ο φόρος που προκύπτει είναι 7,50 ευρώ ανά στήλη και 750 ευρώ στο σύνολο (100 στήλες επί 7,50 ευρώ).

Τι ισχύει με τη φορολογία

Αν έπρεπε να επιλέξουμε τα σημαντικότερα που πρέπει να γνωρίζει ο μέσος παίκτης στοιχήματος και γενικά τυχερών παιχνιδιών για τη φορολογία που ισχύει στην Ελλάδα, θα λέγαμε ότι: Τα κέρδη από 0 έως 100 ευρώ  μπαίνουν στο κωδικό 781-782 της δήλωσης (κέρδη από λαχεία, ΠΡΟΠΟ, Λόττο κ.λπ.) και δεν φορολογούνται στο συνολικό εισόδημα. Ωστόσο, για κέρδη μεγαλύτερα των 12.000 ευρώ θα πρέπει να πληρώσετε εισφορά αλληλεγγύης. Από ‘κει και πέρα, για τα κέρδη τα οποία έχουν ήδη φορολογηθεί, δεν υπάρχει κάποια έξτρα επιβάρυνση και μπορείτε να τα χρησιμοποιήσετε για την μείωση των τεκμηρίων.

Σε περίπτωση που κάποιος δεν δηλώσει τα κέρδη του από τα τυχερά παιχνίδια, είναι στην κρίση του εκάστοτε εφοριακού αν θα πληρώσει πρόστιμο. Αφού όμως τα κέρδη δεν φορολογούνται εκ νέου, δεν υπάρχει κανένας λόγος να τα κρύψετε. Τέλος, κάθε στοιχηματική εταιρία που λειτουργεί νόμιμα στην Ελλάδα (έχοντας τη σχετική άδεια), συνεργάζεται με τις αρμόδιες αρχές και άρα έχει τη δυνατότητα να δώσει στοιχεία στη ΔΟΥ, σε περίπτωση που ζητηθεί.